Γνωριμία στη συναυλία
Έφαγα λοιπόν ολόκληρο τον Αύγουστο στη μάπα μέσα στην κάψα της πρωτεύουσας. Η oλovύχτια συναυλία επομένως, με συγκροτήματα από όλο τον κόσμο, στην ειδικά διαμορφωμένη παραλία ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να συμβεί τη συγκεκριμένη εκείνη στιγμή. Φυσικά έβγαλα εισιτήριο από τους πρώτους, μαζί με δύο κολλητούς μου και περίμενα πώς και πώς να έρθει αυτή η μέρα.
Όπως ήταν αναμενόμενο ήρθε και συναντηθήκαμε από νωρίς το απόγευμα για καφέ στην πλατεία. Η συζήτηση περιστράφηκε στα ονόματα που είχαν ανακοινωθεί ότι θα συμμετείχαν στη συναυλία, οι προσωπικές προτιμήσεις έδιναν και έπαιρναν, όπως και φυσικά στις γυναίκες. Όλοι περιμέναμε να πέσουμε σε μια μουνοθύελλα που δε θα είχε προηγούμενο. Το μόνο που έμενε να κάνουμε εμείς ήταν απλώς να διαλέξουμε τα καλύτερα μουνιά για πάρτη μας. Κούνια που μας κούναγε! Όταν φτάσαμε στο χώρο της συναυλίας ανακαλύψαμε ότι υπήρχαν μεν αρκετές γκομενίτσες, πιασμένες όμως οι περισσότερες. Οι καλύτερες τουλάχιστον συνοδεύονταν από άντρες και όχι μόνο αυτό. Ήταν κολλημένες πάνω τους, κρεμασμένες για την ακρίβεια στα μπράτσα τους και χαμουρεύονταν όλη την ώρα.
Κάτι λίγες ξέμπαρκες που σταμπάραμε δεν έλεγαν τίποτα απολύτως. Γι' αυτό εξάλλου και περιφέρονταν σαν την άδικη κατάρα. Το γεγονός πάντως αυτό δε μας χάλασε και αφού βρήκαμε ένα καλό σημείο αράξαμε και πλακωθήκαμε στις μπίρες. Η συναυλία ξεκίνησε και κάθε καινούριο συγκρότημα που εμφανιζόταν ανέβαζε την αδρεναλίνη στα ύψη. Το ρίξαμε λοιπόν στο χορό και το κατευχαριστηθήκαμε. Στο μεταξύ σουρούπωσε για τα καλά, η ζέστη όμως δεν έλεγε να πέσει στο ελάχιστο. Και αφού δε δρόσιζε ο καιρός μία λύση έμενε για να δροσιστούμε εμείς: Να αvεφoδιαστoύμε με μπίρες. Για να μη χάσουμε τη θέση που με τόσο κόπο είχαμε βρει έμεινα εγώ πίσω και πήγαν οι άλλοι δύο για πολεμοφόδια. Η ώρα όμως περνούσε και εκείνοι δε φαίνονταν πουθενά. Διακινδυνεύοντας να χάσουμε το πόστο μας, με την εξαιρετική θέα στην εξέδρα, ξεκίνησα να τους βρω.