Ένα βαρετό πάρτυ
Στην αρχή βέβαια βλαστήμησα που την άκουσα και την ακολούθησα χωρίς να έχω προσωπικά κανένα γνωστό εκεί πέρα. Μου έχει ξανασυμβεί ωστόσο να πάω κάπου εντελώς άγνωστος μεταξύ αγνώστων και να κάνω του κόσμου τι, γνωριμίες. Αφήστε και τα άλλα τυχερά!.. Η κατάσταση όμως εκεί που με κουβάλησε έτσι άρον-άρον η αδερφούλα μου ήταν όχι απλώς ξενέρωτη αλλά σπαστική του κερατά. Μαζεμένοι όλοι οι κλασικοί δημόσιοι υπάλληλοι που έγλειφαν τους ανωτέρους τους με επίκεντρο κάνα δυο τύπους γεvικoύς γραμματείς.
Όταν δεν συνωστίζονταν γύρω από αυτούς τους μαλάκες, την έπεφταν στους μπουφέδες με τους μεζέδες και μιλούσαν ακατάσχετα και δυνατά. Μετά από λίγη ώρα τα αφτιά μου άρχισαν να πονάνε. Περισσότερο από τις μαλακίες που άκουγα παρά από τη μουσική, που όλος παραδόξως ήταν καλή, αν και μάλλον χαμηλή για την περίσταση και τα γούστα μου. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, σχεδόν κανείς δε μου έδινε σημασία πέρα από μια αρχική χειραψία και τα τυπικά «χαίρω πολύ\" που ακολουθούν τις συστάσεις. Βέβαια δε με ενόχλησε ιδιαίτερα το γεγονός αυτό, αφού δεν έβρισκα και κάποιον που να με ενδιαφέρει, αλλά άρχισα να βαριέμαι του θανατά.
Περιμένοντας να περάσει λίγο η ώρα και να ψήσω την αδερφή μου να φύγουμε η τoυλάχιστoν να μπορέσω να την κάνω εγώ χωρίς να της δημιουργήσω πρόβλημα, τριγυρνούσα ανάμεσα στο πλήθος και κατέληξα να κολλήσω δίπλα στο τραπέζι με τα ποτά. Εκεί ήταν που είδα την Εβελίνα και από εκείνη τη στιγμή πήρα στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών και όλη η βραδιά απέκτησε ενδιαφέρον. Είχε έρθει να γεμίσει το ποτήρι της και έδειχνε λίγο έξω από τα νερά της όπως και εγώ, αν όχι περισσότερο. Εκείνο που τράβηξε αμέσως την προσοχή μου ήταν το απίθανο λυγερό κορμί της και το κουκλίστικο πρόσωπο με τα βαθιά μπλε μάτια, τα ψηλά ζυγωματικά και τα ζωγραφιστά κατακόκκινα χείλη.
Έτσι όπως στεκόταν, το γόνατο της είχε πεταχτεί έξω λυγισμένο ελαφρά και η μακριά χυτή γάμπα της έτσι κατάλευκη που ήταν ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με το μαύρο του φορέματος της. Σκύβοντας μπροστά φάνηκε μέσα από το ντεκολτέ της σημαντικό τμήμα της σφιχτής σάρκας των βυζιών της, ενώ το στρογγυλό κωλαράκι της τούρλωνε προκλητικά προς τα πίσω. Με έπιασε ένα σφίξιμο στο στομάχι που κατέβηκε σύντομα χαμηλότερα και πίεσε τα γεννητικά μου όργανα. Προσπαθούσε να φτάσει τα παγάκια που κάποιος μαλάκας τα είχε σπρώξει στο βάθος και δεν τα έφτανε. Βρήκα λοιπόν την ευκαιρία να την πλησιάσω, να πιάσω το μπολ με τα παγάκια και να ρίξω δύο στο ποτήρι της. Με κοίταξε με τα πελώρια μάτια της και μου χαμογέλασε γλυκά. Την ρώτησα τότε αν ήθελε περισσότερα και κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. Προς στιγμήν τα έχασα και δεν έβρισκα τι να πω στη συνέχεια. Εκείνη όμως εξακολουθούσε να με κοιτάει κατάματα και ανέκτησα το θάρρος μου. Της συστήθηκα και έσφιξε απαλά τα μακριά δάχτυλα της, με το άψογο μανικιούρ στην παλάμη μου.