ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑ ΠΟΡΤΑΣ
Κάποια στιγμή ένας από τους φίλους μου ζήτησε φωτιά και τα μάτια της μελαχρινής (Κατερίνα) έπεσαν πάνω μου. Της επέστρεψα τον αναπτήρα και πιάσαμε κουβέντα. Μου είπα ότι ήταν φοιτήτρια από την Κρήτη και ότι ζει στη Θεσσαλονίκη από τις αρχές Σεπτέμβρη.
Μου φάνηκε καλός τύπος, με χιούμορ και καλούς τρόπους. Σιγά σιγά, οι φίλοι μου άρχισαν αν φεύγουν αφού η ώρα είχε περάσει ενώ όταν ήρθε η σειρά μου, της πρότεινα με πολύ ευγένια αν θέλει να την πάω κάπου αφού είχα αυτοκίνητο και μένω ανατολικά (Καλαμαριά). Μου είπε ναι και ξεκινήσαμε. Όσο είμασταν στο αυτοκίνητο δεν μπορούσα να καταλάβω τι έπαιζε, και επειδή δεν μου αρέσει το ρίσκο, δεν μίλησα καθόλου.
Όταν φτάσαμε στο σπίτι της, στη διπλανή πολυκατοικία, ήταν σταματημένα περιπολικά της αστυνομίας με φάρους αναμένους. Η Κατερίνα δεν ήθελε να βγει από το αυτοκίνητο γιατί φοβόταν ότι πάλι οι ένοικοι της διπλανής πολυκατοικίας (ξένοι υπήκοοι) είχαν μαλώσει μεταξύ τους και φτάσαν σε οριακό σημείο. Της πρότεινα να περιμένουμε μέχρι να φύγουν αλλά την έβλεπα ανήσυχη.