Ήταν ένα ζεστό καλοκαιρινό βράδυ, και η Έλενα βρισκόταν σε ένα μικρό beach bar με φίλους. Η μουσική ακουγόταν απαλά, τα φώτα από τις λάμπες κρέμονταν πάνω από τα τραπέζια, και ο ήχος των κυμάτων γέμιζε την ατμόσφαιρα με μια γαλήνια μελωδία.

Ανάμεσα στην παρέα ήταν και ο Άρης. Ήταν ο άντρας που η Έλενα παρατηρούσε εδώ και καιρό. Ψηλός, με μαυρισμένο δέρμα και μάτια που λαμπύριζαν στο φως της φωτιάς. Είχαν ανταλλάξει χαμόγελα και πειράγματα κατά τη διάρκεια της βραδιάς, αλλά η ένταση ανάμεσά τους ήταν φανερή.

Όταν η παρέα αποφάσισε να αποχωρήσει, ο Άρης την πλησίασε. «Θέλεις να κάνουμε μια βόλτα;» της είπε.

Η Έλενα συμφώνησε χωρίς δισταγμό. Περπάτησαν κατά μήκος της ακτής, τα πόδια τους βυθίζονταν απαλά στην άμμο, ενώ το φεγγάρι φώτιζε τον δρόμο τους. Η σιωπή ανάμεσά τους ήταν άνετη, γεμάτη από μια αίσθηση προσμονής.

Φτάνοντας σε ένα απομονωμένο σημείο της παραλίας, ο Άρης σταμάτησε και γύρισε προς το μέρος της. «Σε παρατηρώ όλη τη βραδιά,» της είπε χαμηλόφωνα, «και δεν μπορούσα να μην έρθω πιο κοντά σου.»

Η Έλενα ένιωσε την καρδιά της να χτυπά δυνατά. Πριν προλάβει να απαντήσει, ο Άρης πλησίασε περισσότερο και τη φίλησε. Το φιλί του ήταν ζεστό και βαθύ, γεμάτο ένταση και πάθος.

Τα χέρια του χάιδεψαν το πρόσωπό της και κατέβηκαν αργά στους ώμους της. Η Έλενα ένιωσε την άμμο να τους αγκαλιάζει καθώς ξάπλωσαν απαλά στην ακτή. Ο ήχος των κυμάτων γινόταν ο ρυθμός για την κάθε τους κίνηση.

Ο Άρης ήταν τρυφερός, αλλά γεμάτος αυτοπεποίθηση. Τα χάδια του εξερευνούσαν κάθε εκατοστό του σώματός της, ενώ τα δικά της χέρια αντάλλασσαν την ίδια τρυφερότητα. Το φεγγάρι φώτιζε τα κορμιά τους, και η νύχτα έμοιαζε ατελείωτη.

Όταν τελικά σηκώθηκαν, η Έλενα χαμογέλασε. «Ήταν μαγικό,» του είπε.

«Είναι μόνο η αρχή,» της απάντησε ο Άρης, κρατώντας το χέρι της καθώς επέστρεφαν στην ακτή.

Η στιγμή στην παραλία θα ήταν πάντα το καλοκαιρινό τους μυστικό, μια ανάμνηση γεμάτη πάθος και ελευθερία.