Μια παράξενη αγγελία
Κάθε μια απ\' αυτές τις αγγελίες είχε και τη δική της ιδιαιτερότητα. Άλλες μου ζητάγανε να τις γαμάω κλασικά, από μπροστά, άλλες τον ήθελαν από τον κώλο και φυσικά δεν έλειπαν και τα σχετικά τσιμπούκια που έκαναν τον πούτσο μου να αδειάζει ολόκληρο το φορτίο του από το παχύρρευστο ψωλόχυμα στα στοματάκια τους. Σ\' ένα από τα τελευταία τεύχη το βλέμμα μου έπεσε σε μια αγγελία που μου έκανε αρκετή εντύπωση.
”Νέα δεκαοχτώ ετών ζητάει κύριο, έμπειρο να τη φέρει σε οργασμό μόνο με τη γλώσσα του”.
Στην αρχή δίστασα. Σκέφτηκα πως θα ήταν κανένα ηλίθιο πλάσμα που δεν γνώριζε πως ένας έμπειρος άντρας πέρα από τη γλώσσα του έχει κι ένα εκπαιδευμένο πούτσο που μπορεί να την κάνει να πετάξει στον ουρανό από κάβλα.
Από εκείνη τη στιγμή η αγγελία αυτή μου έγινε έμμονη ιδέα. Στο τέλος αποφάσισα ν\' απαντήσω. Στο κάτω κάτω σκέφτηκα τι έχω να χάσω; Το πολύ πολύ να μου παρουσιαστεί κανένα μαλακισμένο. Θα τη στείλω από \'κει που ήρθε.
Είχαν περάσει δέκα περίπου μέρες, είχα ξεχάσει την αγγελία, όταν ένα απόγευμα χτύπησε το τηλέφωνο. Απάντησα. Ήταν εκείνη. Τη λέγανε Νάντια. Πιάσαμε κουβέντα. Από την πρώτη στιγμή τα βρήκαμε. Άρχισα να τη ρωτάω διάφορα. Για το πού εργάζεται, πώς διασκεδάζει και ότι άλλο μπορεί να κάνει δύο ανθρώπους γνωριστούν μέσα από μια τηλεφωνική γραμμή. Σύντομα η κουβέντα μας ήρθε και στην αγγελία. Της εξήγησα πως με παραξένεψε το ότι ζήταγε έναν άντρα να κάνει έρωτα μόνο με το στόμα.
Στιγμές σιωπής. Άκουγα την ανάσα της βαθιά και γρήγορη. Μου εξήγησε. Ήταν αρραβωνιασμένη μ\' ένα νέο οποίος ήταν φαντάρος. Ήταν παρθένα και αυτό ο αρραβωνιαστικός της το ήξερε. “Όπως καταλαβαίνεις”, μου είπε, “δεν τολμώ να κάνω έρωτα. Θα το καταλάβει αμέσως και θα με εγκαταλείψει. Έχω τρελαθεί στη μαλακία. Όμως δεν αντέχω άλλο. Έχω την ανάγκη να χωθώ στην αγκαλιά ενός άντρα. Να αισθανθώ μπράτσα του να με σφίγγουν. Την ανάσα του να χαϊδεύει το κορμί μου και τα δάχτυλα του να παίζουν με τις ευαίσθητες μου περιοχές και να γεμίζουν το σώμα μου με ρίγη. Καταλαβαίνεις;”
Κατάλαβα τα προβλήματά της και υποσχέθηκα ότι θα σεβαστώ την επιθυμία της να παραμείνει παρθένα. Κλείσαμε ραντεβού για την επομένη το απόγευμα. Πέρασα ένα εικοσιτετράωρο με το μυαλό μου να είναι γεμάτο από την Νάντια. Έκανα διάφορες εικόνες. Από τις χειρότερες μέχρι και τις ωραιότερες. Και επιτέλους η ώρα του ραντεβού έφτασε. Καθόμουν στο κεντρικό ζαχαροπλαστείο που είχαμε κλείσει το ραντεβού και κοιτούσα με αγωνία δεξιά κι αριστερά. Κάθε γυναίκα που πέρναγε έκανε την καρδιά μου να χτυπάει παράξενα. Κοίταξα το ρολόι μου. Απογοητεύτηκα. Είχαν περάσει είκοσι ολόκληρα λεπτά και η Νάντια δεν είχε εμφανιστεί. Έψαχνα με το βλέμμα μου να βρω το γκαρσόνι. Να πληρώσω και να φύγω. Ξαφνικά, μπροστά μου στάθηκε μια κοπέλα. Με κοίταξε ερευνητικά. “O κύριος Φώτης;” με ρώτησε. Τινάχτηκα από την πολυθρόνα. “Η Νάντια;” ρώτησα. Κούνησε το κεφάλι της καταφατικά. Την προσκάλεσα να καθίσει. Άρχισε ν\' απολογείται για την καθυστέρηση που είχε αλλά εγώ δεν άκουγα τίποτα. Την κοιτούσα σαν ηλίθιος που έβλεπε πρώτη φορά στη ζωή του γυναίκα. Ήταν πανέμορφη. Ψηλή και αδύνατη. Φορούσε ένα κοντό φόρεμα που τύλιγε το κορμί της αποκαλύπτοντας με κάθε λεπτομέρεια όλες της τις καμπύλες. Τα στήθη της αρκετά μεγάλα πίεζαν το ύφασμα λες και ήθελαν να δραπετεύσουν ενώ φαίνονταν ολοκάθαρα οι δύο κύκλοι που σχημάτιζαν οι ρώγες της. Σταύρωσε ανέμελα τα πόδια της. Το φόρεμα της ανασηκώθηκε αποκαλύπτοντας σχεδόν ολόκληρη την επιφάνεια από τα σφιχτά καλογυμνασμένα της μπούτια. Ρίγησα. Αυτό το πλάσμα, σκέφτηκα, θέλω να το πάρω σήμερα.
Ένιωσα τον πούτσο μου να τινάζεται και να πιέζει το παντελόνι μου. Τ\' αρχίδια μου άρχισαν να διαμαρτύρονται μέσα στη φυλακή τους. Έψαχνα απεγνωσμένα μια καλή δικαιολογία για να την παρασύρω στο διαμέρισμα μου. Φοβόμουν πως αν μέναμε ακόμη λίγη ώρα μαζί υπήρχε κίνδυνος να κάνω το παντελόνι μου χάλια από το ψωλόχυμα που ήταν έτοιμο να τιναχτεί από τη στενή τρυπούλα του πούτσου μου.
“Τι θα πάρεις;” τη ρώτησα. “\'Όχι, τίποτα”, μου απάντησε ταραγμένη. “Δηλαδή θα \'θελα έναν καφέ, αλλά όχι εδώ μη μας δει κανένας γνωστός”. Η μικρή είχε πέσει μόνη της στην παγίδα. “Έλα πάμε”, της είπα. “Εδώ πιο κάτω ξέρω έναν ήσυχο μέρος. Δεν πρόκειται να μας δει κανένας”. Σηκωθήκαμε. Σ\' ένα τέταρτο φτάσαμε στην πολυκατοικία που μένω. Με κοίταξε μ\' ένα πονηρό βλέμμα. Δεν είπε λέξη. Μ\' ακολούθησε. Μπήκαμε στο διαμέρισμά μου. Κλείδωσα την πόρτα και έπεσα σαν πεινασμένος πάνω της.
”Όχι, όχι έτσι. Έπειτα κάναμε μια συμφωνία. Μόνο με τη γλώσσα. Νομίζω ότι τα είπαμε”.
Αναστέναξα απογοητευμένος. Πώς είναι δυνατόν να \'χω απέναντί μου ένα τόσο υπέροχο πλάσμα και να μην μπορώ να χώσω το καβλί μου στο βάθος της μουνότρυπάς της. Συμφώνησα. “Εντάξει, εντάξει. Μόνο με τη γλώσσα”. Αναστέναξε ανακουφισμένη.
Η Νάντια μ\' έσπρωξε απαλά και μ\' ανάγκασε να καθίσω στον καναπέ. Στη συνέχεια στάθηκε στο κέντρο του σαλονιού και με αργές κινήσεις κατέβασε τις ράντες του φορέματός της.
Το λεπτό ύφασμα γλίστρησε και έπεσε στο πάτωμα. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Τα στήθη της τινάχτηκαν προς το μέρος μου. Δύο oλoστρόγγυλα στητά στήθη με δύο πανέμορφες σκληρές ρώγες στην κορυφή τους.
Το βλέμμα μου κατέβηκε αργά διασχίζοντας το κορμί της. Σταμάτησα στο μικροσκοπικό λακκάκι του αφαλού της. Ρίγησα. Ένα καστανόξανθο χνουδάκι ξεκινούσε από τον αφαλό της και χάνονταν κάτω από το μικροσκοπικό λευκό της κιλοτάκι. Έκανα μια κίνηση να την πλησιάσω.
Μ\' ένα αυστηρό νόημα με σταμάτησε. Έπιασε με τα δύο της χέρια τις άκρες του εσωρούχου της και αργά, βασανιστικά άρχισε να το κατεβάζει. Τα βυζιά της κρέμονταν προκλητικά. Ξαφνικά, λες και αυτό που έκανε ήταν ντροπή έστρεψε το σώμα της. Έβλεπα την πλάτη της, ολόισια και βελούδινη. Το κιλοτάκι της είχε κατέβει τόσο όσο να διακρίνω τη χαράδρα ανάμεσα στα κωλομάγουλά της. Ένιωσα τον πούτσο μου να υποφέρει. Τον έπιασα με το χέρι μου. Είχα καβλώσει υπερβολικά. Τώρα το κιλοτάκι της είχε φτάσει μέχρι τα γόνατά της. Έσκυψε και σήκωσε ένα της πόδι. Ανάμεσα στη χαράδρα του κώλου της διέκρινα τα μουνόχειλά της που κρέμονταν προκλητικά. Δεν άντεξα. Σηκώθηκα και την άρπαξα βίαια.
Την ξάπλωσα στο πάτωμα και γέμισα την παλάμη μου με το καυτό μουσκεμένο της μουνάκι. Αισθανόμουν τα μουνόχειλά της και την κλειτορίδα της να σπαρταράνε μέσα στο χέρι μου. Βύθισα ένα μου δάχτυλο μέσα της. Παρακαλούσα να μου έλεγε ψέματα ότι ήταν παρθένα. Το δάχτυλό μου βρήκε αντίσταση πάνω στο λεπτό δερματάκι που κάλυπτε με επιμέλεια την είσοδό της. Ήταν πράγματι παρθένα.
Αισθάνθηκα απογοήτευση. Για μερικά δευτερόλεπτα έμεινα ακίνητος. Δεν ήξερα πώς ν\' αντιδράσω. Από την αμηχανία μ\' έβγαλε η Νάντια. Με ξάπλωσε στο πάτωμα και καβάλησε το κεφάλι μου. Έβλεπα το μουνάκι της να χαμηλώνει και να πλησιάζει το στόμα μου. Τα μουνόχειλά της χάιδεψαν τα χείλη μου. Τίναξα τη γλώσσα μου προς το μέρος της. Τα μουνόχειλά της παραμερίστηκαν και η γλώσσα μου χώθηκε μέσα της. Βογκούσε και αναστέναζε. Με το ένα μου χέρι άρχισα να τρίβω την κλειτορίδα της ενώ το άλλο μου χέρι χάιδευε την πίσω τη είσοδο. Έκανε σαν τρελή από την κάβλα που της προσέφερα. Άδειαζε όσο μουνόχυμα έκρυβε στα σωθικά της μέσα στο στόμα μου. Το κατάπινα με ευχαρίστηση. Ξαφνικά η Νάντια κατέβασε με δύναμη το σώμα της προς το μέρος μου. Το μουνί της γέμισε το στόμα μου. Άρχισε να ουρλιάζει.
”Γλείψε μου το μουνάκι. Γάμησε το με τη γλώσσα σου. Βάλε μου κωλοδάχτυλο. Με τρελαίνεις. Τι γλειφομούνι είναι αυτό που μου κάνεις. Χύνω, τελειώνω, αδειάζω όλο μου το υγρό στο στόμα σου”.
Έχυνε ασταμάτητα. Ήταν τόσο έντονος ο οργασμός της που έπεσε στο πάτωμα ανίκανη ν\' αντιδράσει. Έκανα σαν τρελός. Κατέβασα το παντελόνι μου και μπήκα ανάμεσα στα μπούτια της. Έσπρωξα το καβλί μου στο βάθος της μουνότρυπάς της. Ένιωσα μια μικρή αντίσταση. Έσπρωξα απαλά. Η Νάντια ούρλιαξε από πόνο ενώ τα νύχια των χεριών της χώθηκαν στην πλάτη μου. Είχε γίνει γυναίκα. Τη γαμούσα πότε βίαια και πότε τρυφερά. Ένιωσα το κορμί μου να τραντάζεται. Τ αρχίδια μου τίναξαν το ψωλόχυμα μου που γέμισε ολόκληρο το σπήλαιο της μουνότρυπάς της. Την ίδια στιγμή έχυνε και η Νάντια. Ήταν το πρώτο της χύσιμο μ\' έναν πούτσο μέσα της.
Έχουν περάσει τρεις μήνες. Η Νάντια είναι έγκυος. Περιμένει το δικό μας παιδί. Τον άλλο μήνα παντρευόμαστε. Την αγαπάω υπερβολικά. Το ίδιο κι εκείνη. Όσο για τις αγγελίες; Τις διαβάζω αλλά πλέον δεν απαντώ. Ας πάρουν σειρά άλλοι…
