Ο πιο καλός ο μαθητής
Ενας απο τους αγαπημενους μου μαθητες ηταν ο Σπυρος. Δεκαεφτα χρονων, ενα ησυχο παιδι, με πολυ ωραιες ιδεες αλλα μια μικρη δυσκολια στο να τις εκφρασει γραπτα.. Του αφηνα καθε φορα ενα θεμα να αναπτυξει και την επομενη συζητουσαμε τι ειχε γραψει, τι θα μπορουσε να γραψει, πως θα μπορουσε να το εκφρασει καλυτερα κλπ….
Ηταν λιγο πριν αρχισουν οι εξετασεις κι ο καιρος ειχε αρχισει να ζεσταινει. Χτυπησα το κουδουνι του σπιτιου του λιγο πριν τις πεντε που ειχαμε μαθημα. Μου ανοιξε η μητερα του, χαιρετηθηκαμε, της εξηγησα οτι μια και δε βρηκα ηρθα νωριτερα και μου ειπε οτι ο Σπυρος ηταν στο δωματιο του. Αφου αρνηθηκα ευγενικα την προταση της για καφε (αν επινα ενα καφε σε καθε μαθημα θα γινοντουσαν τα νευρα μου κουρελια) προχωρησα προς το δωματιο του μικρου και χτυπησα την πορτα.
Αντι για το συνηθισμενο «ελα» που ακουγα καθε φορα –δεν ειμαι καμμια ξινη καθηγητρια εκατο αιωνων, ειμαι κοντα τριαντα χρονων και πολυ φιλικη με τα παιδια- ακουσα ενα περιεργο θορυβο, ενα σουρσιμο, ενα πνιγμενο «ναι;» και μετα «ελα, νωρις δεν ηρθες;». Ανοιξα την πορτα λιγο περιεργη και τον ειδα καθισμενο στο γραφειο του, μπροστα στον υπολογιστη του, αναψοκοκκινισμενο, γυμνο απο τη μεση και πανω και με ενα αθλητικο σορτσακι… που δεν καταφερνε να κρυψει αυτο που προκαλεσε την καθυστερηση του ανοιγματος της πορτας. Ο νεαρος ηταν ερεθισμενος και μαλιστα για τα καλα! Καθονταν σκυφτος κανοντας πως κατι διαβαζει γιατι αν ανασηκωνονταν το κεφαλακι του θα εσκαγε μυτη απο το λαστιχο του σορτ!
«Συγγνωμη αλλα δε βρηκα κινηση» του ειπα οπως οπως. «Σε διεκοψα απο κατι;»
«Οχι, οχι, να χαζοσερφαριζα στο ιντερνετ….» και μαλλον οχι σε καποιο εκπαιδευτικο site σκεφτηκα απο μεσα μου... «απλα δε σε περιμενα τοσο νωρις και.....»
Καθησα απεναντι του, στην καρεκλα που καθομουν παντα. Το κεφαλακι του πουτσου του ειχε κανει την εμφανιση του πανω απο το λαστιχο του σορτ αλλα ο μικρος η δεν το ειχε καταλαβει η δεν μπορουσε να κανει κατι γιαυτο. Οχι με μενα μπροστα τουλαχιστον. Ηταν περιεργο, τοσο καιρο που του εκανα μαθημα, τον εβρισκα παντα πολυ γλυκο, πολλες φορες ειχαμε συζητησει και το θεμα του σεξ και των σχεσεων, αλλα ποτε δεν ειχα σκεφτει οτι αυτο το αγορι θα μπορουσε να κρυβει κατι μεσα στα αθλητικα του σορτσακια που θα εκανε τα ματια μου να μη μπορουν να ξεκολλησουν απο πανω του. Αρκετα! Πρεπει να κρατησω και τη θεση μου! Κοιταω αλλου: Το προσωπο του. «Εχεις τελειωσει το θεμα που καναμε την προηγουμενη φορα;» τον ρωτησα. Μου εδωσε ενα τετραδιο... Ατριχο στερνο, φαρδυ, αντρικο, κατω απο ενα εφηβικο προσωπο.... πιο κατω προσπαθησα να μην κοιταξω...αλλα κατεβαζοντας τα ματια μου στο γραπτο του ηρθα παλι αντιμετωπη με αυτο το ατιθασο κεφαλακι.. και το φουσκωμα στο υφασμα πιο κατω.. Εκανα πως διαβαζω. Το μουνακι μου ειχε αρχισει να διαμαρτυρεται για το σκανδαλιστικο θεαμα και η καρεκλα μου φαινοταν αβολη... Ξεσταυρωσα και ξανασταυρωσα τα ποδια μου.. Τα μπουτια μου κολλουσαν απο τον ιδρωτα κατω απο τη φουστα μου... Τα ματια του Σπυρου ακολουθησαν την κινηση των ποδιων μου προσπαθωντας απελπισμενα να ξεκλεψουν μια εικονα.... «Ζεστη κανει» ειπα ξεκουμπωνοντας δυο κουμπια απο το πουκαμισο μου... το χωρισμα του στηθους μου καθως και η αρχη του σουτιεν μου φανηκε καθαρα... Εσκυψα προς το μερος του με το τετραδιο, ετσι που σχεδον χαιδεψα τη μυτη του με τα βυζια μου... «Καταρχην ειναι απαραδεκτο να παρουσιαζεις μια εκθεση με ορθογραφικα λαθη» του ειπα.. «κανει παντα κακη εντυπωση απο την αρχη και δε το θελουμε αυτο». Σηκωθηκα απο την καρεκλα, ακουμπησα το τετραδιο στο γραφειο κι εσκυψα παλι πανω του... «Η πρωτη εντυπωση ειναι που μας ετοιμαζει για τα υπολοιπα, να το θυμασαι αυτο» συμπληρωσα καθως απολαμβανα το βλεμμα του να χανεται στην καμπυλη του στηθους μου. Του χαιδεψα το κεφαλι οπως ειχα κανει πολλες φορες πριν, κι αφησα τα δαχτυλα μου να συρθουν λιγο περισσοτερο στο σβερκο του. Τον ενιωσα να ανατριχιαζει.
«Για να δουμε λοιπον τι εγραψες». Ξανακαθισα στην καρεκλα σηκωνοντας λιγο τη φουστα και σταυρωνοντας τα ποδια οσο πιο ψηλα μπορουσα. «Εριξες καμμια ματια στα βιβλια που σου ειπα;». Ο Σπυρος χαζευε τα μπουτια μου με τα χερια σταυρωμενα υπακουα μπροστα του... για την ακριβεια πανω στο επιμαχο σημειο που δεν ελεγε να καθησει καλα... «ε... ναι οχι πολυ..» μουρμουρισε. Ξαπλωσα αναπαυτικα πισω στην πλατη της καρεκλας και ξεσταυρωσα τα ποδια μου.... Σιγουρα εβλεπε αυτο που ηθελα να δει... «Οταν γραφεις» ειπα «πρεπει να αφηνεις τον εαυτο σου ελευθερο.... να πει αυτο που θελει να πει και να κανει αυτο που θελει να κανει....» Ακουσα τη μαμα του να περναει απεξω κι επειτα τα βηματα της χαθηκαν στο βαθος του σπιτιου. Ακουσα μια τηλεοραση να ανοιγει. Τραβηξα με το τετραδιο τη φουστα μου λιγο πιο ψηλα .... «Νομιζω οτι σε εχω διακοψει απο κατι» ειπα τελικα.. «και ειναι καλο να τελειωνεις οτι αρχιζεις». Ειχε γινει κατακοκκινος ηθελε να πει κατι αλλα δεν εβρισκε τι, και για να τον βοηθησω ανοιξα τα ποδια μου ωστε να μπορει να δει αναμεσα στα ποδια μου μεχρι το σημειο που η ροζ δαντελα απο το κυλοτακι μου ειχε αρχισει να νοτιζει απο τα υγρα μου... Το χερι του Σπυρου πηγε πανω στο ερεθισμενο του οργανο σαν απο μονο του. Αρχισε να χαιδευεται οπως οπως πανω απο το σορτ.... «Δειξε μου κι αλλα» ειπε μεσα απο τα δοντια του... Εβαλα δυο δαχτυλα στο στομα μου σαν να το σκεφτομουν, τα εγλυψα καλα και τα κατεβασα στο μουνακι μου.... «Η σωστη εκφραση ειναι πολυ μεγαλο οπλο» ειπα καθως παραμεριζα το κυλοτακι μου και τον αφηνα να απολαυσει τη θεα του υγρου μου μουνιου πριν βαλω μεσα τα δυο σαλιωμενα δαχτυλα... «και το να μπορεις να εκφραζεις σωστα αυτο που αισθανεσαι και σκεφτεσαι ακομα μεγαλυτερο».... Ξαναβγαλα τα δαχτυλα μου και τα ξαναεβαλα στο στομα μου... Γευτηκα τους χυμους μου και τον κοιταξα σοβαρα... «Καταλαβες;»
«Μμμαλιστα...» μουρμουρισε ο καημενος ο Σπυρος προσπαθωντας να κρατησει τον πουτσο του μεσα στο σορτ, και χαιδευοντας τον πια φανερα πανω απο το υφασμα.....
Σηκωθηκα και σταθηκα ορθια ακριβως μπροστα του... Η μαμα του θεωρουσε τις ωρες που το «παιδι διαβαζε» ιερες και ποτε δεν διεκοπτε, ειδικα οταν ειχαμε μαθημα. Ηλπιζα να μαι τυχερη.
Σηκωσα τη φουστα μου κι εφερα το μουνακι μου ακριβως μπροστα στη μυτη του....
«Αφησε τον εαυτο σου ελευθερο οταν θελεις να εκφραστεις» συνεχισα το μαθημα μου, καθως τραβουσα το κυλοτακι μου προς τη μια πλευρα για να τον αφησω να χαζευει καλα καλα τα μουνοχειλα μου που ειχαν γινει πια μουσκεμα... «Μην τον πιεζεις γιατι το αποτελεσμα δε θα ειναι καλο» συμπληρωσα κοιτωντας με νοημα προς τα κατω.... Επιτελους, ο Σπυρος τραβηξε κατω το λαστιχο του σορτ που εκρυβε αυτο που ηθελα τοσο πολυ να δω κι αρχισε να αυνανιζεται με δυναμη... Χαιδεψα το μουνακι μου μπροστα στο προσωπο του... «Ετσι μπραβο.. η δυνατοτητα να εκφραζεσαι σου δινει ελευθερια», εβαλα και γω δυο δαχτυλα στην τρυπουλα μου γιατι θα εσκαγα, και προσπαθησα να κρατησω τη φωνη μου οσο γινονταν πιο σταθερη και επαγγελματικη... «και το να εκφραζεσαι σωστα ειναι τεχνη». Γυρισα με τη φουστα ανασηκωμενη, εσκυψα λιγο και κατεβασα το κυλοτακι μου... «Δεν ειναι αναγκη να γινεις συγγραφεας για να μαθεις να χειριζεσαι τη γλωσσα» ειπα καθως σηκωνα πρωτα το ενα ποδι κι επειτα το αλλο, προσφεροντας του το θεαμα του κωλου μου σε αποσταση αναπνοης, κι απαλασσομουν απο το εσσωρουχο που ειχε αρχισει να γινεται ενοχλητικο.... Εσκυψα λιγο ακομα για να πιασω το τετραδιο που ειχα αφησει στην καρεκλα..... Ακουγα το Σπυρο να λαχανιαζει προσπαθωντας να ακουγεται οσο γινεται λιγοτερο... Καθησα στην καρεκλα με τα ποδια ορθανοιχτα, απεναντι του, συνεχιζοντας το μαθημα μου ακαθεκτη... «Ειχες να γραψεις ενα θεμα σχετικο με τη Γαλλικη Επανασταση».. ο Σπυρακος επαιζε τον πουτσο του με τα ματια καρφωμενα στο μουνι μου... «και το πως μια καταπιεσμενη ομαδα μπορει να οδηγηθει σε ακραιες συμπεριφορες ετσι δεν ειναι;»..... «νννναιιι» βογγηξε ο καημενος κοιτωντας σταθερα χαμηλα.... «Λοιπον ελα να σου δειξω κατι στο γραπτο σου» του ειπα, καλωντας τον με το χερι.. Με κοιταξε σα χαμενος.... «Ελα να δεις που ακριβως κανεις λαθος στην εκφραση σου» επεμεινα... Σηκωθηκε οπως οπως, με το σορτ μισοκατεβασμενο και τον πουτσο του να δερνει απελπισμενα τον αερα. Απλωσα το χερι και τον χαιδεψα μαλακα.. Δονηθηκε μεσα στην παλαμη μου... «Πριν εστιασεις στο θεμα σου θα πρεπει να ασχοληθεις με κατι πιο γενικο» ειπα χαιδευοντας τα πρησμενα του αρχιδια.... «κι απο κει να περασεις σιγα σιγα στο θεμα σου», τυλιξα το χερι μου γυρω απο τον πουτσο του κι αρχισα να του τον παιζω, τα χειλη μου πεντε ποντους πιο περα απο το κατακοκκινο κεφαλακι, σα να μιλουσα σε μικροφωνο.... «να το πλησιασεις και να το αναπτυξεις με τον καλυτερο τροπο». Δεν κρατηθηκα και τον εβαλα στο στομα μου.... Ο Σπυρος εκανε δυο αδεξιες κινησεις μπρος πισω, με αρκετη δυναμη ωστε να κοντεψει να με πνιξει, κι εχυσε με δυναμη μεσα στο λαιμο μου..... Δεν ειχα κι αλλη επιλογη απο το να καταπιω, να τραβηχτω λιγο πιο πισω, να συμμαζεψω τη φωνη μου και να συμπληρωσω «τελειωνοντας με δυνατα συμπερασματα που θα απορρεουν απο την αναλυση που εχεις κανει»... Με επιασε βηχας. Στεκονταν ορθιος μπροστα μου με το σορτσακι του μισοκατεβασμενο, τον πουτσο του ορθιο ακομα, με κοιταζε με ενα χαμενο υφος, και σαν να καταλαβε ξαφνικα τι ειχε συμβει, εσκασε στα γελια.... «Α ναι να τελειωνω με δυνατα συμπερασματα» ειπε μεσα στα γελια του.
Τελικα αυτο το γελιο ηταν λυτρωτικο γιατι μας εβγαλε καπως απο τη δυσκολη θεση. Εχωσα το κυλοτακι μου στην τσαντα μου, του εκλεισα το ματι, και κοιταξα το ρολοι μου καθως μαζευε παλι το σορτσακι στη θεση του. «Λοιπον μια και ξεκινησαμε νωριτερα, εισαι ελευθερος και νωριτερα» του ειπα τσιμπωντας του το μαγουλο. «Για την αλλη βδομαδα θελω να δουλεψεις πανω στο θεμα του ιντερνετ και των ευκαιριων και παγιδων που προσφερει», κοιταξα με νοημα τον υπολογιστη «κατι που νομιζω οτι το εχεις μελετησει...»
Προχωρησα στην πορτα και τον ακουσα να λεει «αυτο δε συγκρινεται με τιποτα που εχω δει στο ιντερνετ» χαμογελασα, και πηγα να ενημερωσω τη μαμα του οτι το μαθημα ειχε τελειωσει..... η μαλλον οτι ο γιος της ειχε τελειωσει... κατι τετοιο τελως παντων.... γιατι βγηκα σχεδον τρεχοντας απο το σπιτι, μπηκα στο αυτοκινητο, ακουμπησα την τσαντα μου πανω στα γονατα μου και μαλακιστηκα στο καθισμα του οδηγου μεχρι που χρειαστηκε να στρωσω κατι στο καθισμα για να μπορεσω να οδηγησω μεχρι το σπιτι.... Δεν πηγα στο επομενο μαθημα της μερας – κι εκανα μαθηματα στο Σπυρο μεχρι και τις εισαγωγικες του, στις οποιες πηγε παρα πολυ καλα παρεπιμτοντως!!!
