Η Σοφία είχε περάσει μια κουραστική μέρα στο γραφείο. Το ρολόι έδειχνε 9 το βράδυ όταν αποφάσισε να φύγει. Ο ουρανοξύστης που στέγαζε την εταιρεία της ήταν σχεδόν άδειος. Οι περισσότερες πόρτες κλειστές, οι διάδρομοι ήσυχοι. Πάτησε το κουμπί για το ασανσέρ και περίμενε.

Η πόρτα άνοιξε, και μέσα βρισκόταν ο Κωνσταντίνος, ένας συνάδελφος που πάντα την έκανε να κοκκινίζει με το παρουσιαστικό του. Ψηλός, με γυαλιστερά μαλλιά και ένα κοστούμι που αγκάλιαζε τέλεια το αθλητικό του σώμα.

«Αργά σήμερα, ε;» της είπε χαμογελώντας.

«Ναι, πολλά deadlines,» απάντησε η Σοφία, μπαίνοντας μέσα.

Η πόρτα έκλεισε, και η ατμόσφαιρα μέσα στο ασανσέρ έγινε αμέσως πιο κλειστοφοβική – αλλά όχι από έλλειψη χώρου. Ο Κωνσταντίνος την κοιτούσε με τρόπο που έκανε την καρδιά της να χτυπά δυνατά.

Ξαφνικά, το ασανσέρ σταμάτησε. Η Σοφία ένιωσε έναν ελαφρύ πανικό. «Τι έγινε;»

«Φαίνεται πως κόλλησε. Μην ανησυχείς, θα καλέσω βοήθεια,» της είπε ψύχραιμα.

Αλλά δεν φαινόταν ιδιαίτερα βιαστικός να το κάνει. Αντίθετα, την πλησίασε, χαμογελώντας πονηρά. «Ξέρεις, πάντα ήθελα να σου μιλήσω, αλλά δεν είχα την ευκαιρία. Νομίζω πως τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή.»

Η Σοφία ένιωσε τη θερμοκρασία να ανεβαίνει. Ο τρόπος που την κοιτούσε, η εγγύτητα, ο περιορισμένος χώρος... όλα έκαναν την κατάσταση αφόρητα ηλεκτρισμένη.

«Είσαι σίγουρος ότι είναι καλή ιδέα;» ψιθύρισε, τολμώντας να παίξει μαζί του.

Ο Κωνσταντίνος δεν απάντησε. Αντί γι’ αυτό, την πλησίασε περισσότερο, τα χέρια του ακουμπώντας στον τοίχο πίσω της, παγιδεύοντάς την. Τα χείλη του βρήκαν τα δικά της σε ένα φιλί γεμάτο πάθος.

Η Σοφία ανταποκρίθηκε, τολμώντας να αφήσει πίσω της κάθε σκέψη λογικής. Τα χέρια τους εξερευνούσαν, τα χείλη τους μιλούσαν χωρίς λόγια, και η ατμόσφαιρα γέμισε από έναν συνδυασμό έντασης και απελευθέρωσης.

Όταν το ασανσέρ τελικά ξεκόλλησε και έφτασε στο ισόγειο, οι δυο τους κοίταξαν ο ένας τον άλλο χαμογελώντας.

«Νομίζω πως πρέπει να κολλήσει ξανά κάποια στιγμή,» είπε εκείνος παιχνιδιάρικα.

Η Σοφία, με κοκκινισμένα μάγουλα αλλά και ένα χαμόγελο γεμάτο αυτοπεποίθηση, του απάντησε: «Αρκεί να είσαι εσύ μέσα.»