Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΗΣ ΦΟΙΤΗΤΡΙΑΣ
Σε λίγα λεπτά όλοι είχαν πάρει θέματα και κάθισα επιτέλους να απολαύσω τον καφέ μου και να περιμένω υπομονετικά να τελειώσουν. Μετά από λίγα λεπτά σε κατάλαβα. Σε θυμόμουν και από τα μαθήματα, όταν ερχόσουν πάντα τελευταία να παρακολουθήσεις ... και με παρακαλούσες να σε αφήσω να μπείς ... δεν θυμάμαι ποτέ να είπα όχι ... πως να πείς άλλοστε σε μια τέτοια κοπέλα ... κάθε φορά ερχόσουν με φουστανάκια που θα κόλαζαν και άγιο ... είχα φαντασθεί πολλές φορές να σου σκίζω τη μικροσκοπική φουστίτσα και το, συνήθως, άσπρο στριγκάκι σου πάνω στην έδρα και να σε παίρνω απότομα και με μανία λές και θα ήταν η τελευταία φορά που θα έκανα κάτι τέτοιο! .... είχα αρχίσει να καυλώνω μέσα στο αμφιθέατρο φανταζόμενος αυτή τη σκηνή μέχρι που παρατήρησα κάτι που δεν μου άρεσε ... είχες κάτσει όχι πολύ ψηλά με 2 φίλους δεξιά σου και 2 αριστερά σου ... αυτό που είδα είναι ότι ανταλλάσσατε κόλλες ... μου τη βάρεσε γιατί σα μαλάκας έκανα ένα εξάμηνο μάθημα και μόνο τα θέματα δεν σας είχα πεί!!! Σε κοίταξα άγρια και εσύ έσκασες ένα χαμογελάκι τόσο καυλωτικό που κόντεψα να φανώ σε όλα τα παιδιά ... δεν σου είπα τίποτα και έκανα ότι δεν κατάλαβα τίποτα ... μετά από κανά δεκάλεπτο τα ίδια ... ξανακοίταξα και με περίμενε πάλι εκείνο το χαμόγελο ... μόνο που τώρα πρόσεξα και κάτι άλλο ... είχες μισοανοίξει τα πόδια και φαινόταν το (και πάλι) άσπρο στριγκάκι σου ... αμέσως σκέφτηκα : "το πουτανάκι πάει να με ξεγελάσει ... μα δεν ξέρει τι την περιμένει ...."


