Η ΘΕΙΑ ΒΙΚΥ
Πηγαίνω λοιπόν σπίτι της τη Δευτέρα. Τα κλασικά τώρα ''Τι κάνεις; Καλά'', ''Πώς πάει το σχολείο; Καλά''.......κτλ. Κι ας έρθουμε κατευθείαν στο ψητό. Το βράδυ λοιπόν η Βίκυ βγήκε για καμιά ώρα έξω μιας κι έπρεπε να κανονίσει κάποια πράγματα για το καλοκαίρι με ένα φιλικό ζευγάρι. Εγώ μιας και βαριόμουνα να κάτσω στον υπολογιστή του θείου μου (μου έχει δώσει το ελεύθερο να κάθομαι όποτε θέλω), βέβαια δεν έχει και κανά καλό παιχνίδι, πάω να δω αναγκαστικά τηλεόραση. Είχε μια καλή περιπέτεια που πρέπει να τη ξαναείδα και θυμόμουν ότι είχε και λίγο πήδημα. Αυτό είναι λέω να τραβήξουμε και καμιά μαλακία. Ήρθε τελικά η Βίκυ αλλά πήδημα στην ταινία, όχι. Σκέφτομαι, τώρα πως στο διάολο θα δω την ταινία. Λέω ε σιγά τι θα γίνει; Δεν πήγαινε βέβαια το μυαλό μου σ' αυτό που ακολουθούσε.
Έρχεται και η Βίκυ και κάθεται στον καναπέ ακουμπώντας το κεφάλι της στον ώμο μου. Μετά από λίγη ώρα αρχίζει και το πήδημα στην ταινία. Πάω να αλλάξω κανάλι από ευγένεια αλλά με σταματάει η Βίκυ. -Γιατί αλλάζεις κανάλι; Ντρέπεσαι που είμαι εγώ εδώ; -Ε ναι, λέω. -Έλα ρε τώρα σιγά, λέει, είσαι σε μια ηλικία που είναι φυσικό να βλέπεις τέτοια. Και στο κάτω κάτω εμένα ντρέπεσαι τη θεία σου;
Να κάνω μια παρένθεση και να πώ ότι με τη Βίκυ τα πηγαίνουμε πολύ καλά από μωρό ακόμα. Ούτως ή άλλως η Βίκυ είναι αυτή που με μεγάλωσε οπότε δεν έχω κανένα πρόβλημα μαζί της. Η παρένθεση κλείνει.