Η Άννα είχε περάσει δύσκολες μέρες στη δουλειά, και όταν η φίλη της, η Μαρία, της πρότεινε να περάσουν το Σαββατοκύριακο στο εξοχικό της, δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. Το εξοχικό ήταν απομονωμένο, χτισμένο σε μια ήσυχη παραλία, με μόνο τους ήχους της θάλασσας να διαταράσσουν τη σιωπή.

Όταν έφτασαν, το σκοτάδι είχε ήδη πέσει. Η Μαρία έβαλε μουσική, και οι δυο τους άνοιξαν ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί. Γελούσαν, θυμόντουσαν παλιές ιστορίες και απολάμβαναν τη χαλαρότητα της στιγμής.

«Δεν έχεις γνωρίσει ποτέ τον γείτονά μου, έτσι;» είπε η Μαρία κάποια στιγμή.

«Όχι, γιατί;» ρώτησε η Άννα, σηκώνοντας το ποτήρι της.

«Θα δεις. Είναι… ενδιαφέρων τύπος.»

Δεν πέρασαν πέντε λεπτά, και ένας ήχος από μηχανή ακούστηκε έξω. Ένας άντρας, γύρω στα 35, ψηλός με αθλητική κορμοστασιά και σκούρα μαλλιά, μπήκε χαμογελαστός στην αυλή.

«Συγγνώμη που διακόπτω, κορίτσια. Είδα φως και είπα να χαιρετήσω.»

«Ο Νίκος!» είπε η Μαρία, πηγαίνοντας προς το μέρος του.

Η Άννα ένιωσε το βλέμμα του να την διαπερνά. Ήταν από εκείνα τα βλέμματα που δεν μπορούσες να αποφύγεις – γεμάτο αυτοπεποίθηση και μια αδιόρατη υπόσχεση.

Η βραδιά κύλησε, και σύντομα οι τρεις τους κάθονταν στην αυλή, με τον Νίκο να διηγείται ιστορίες από τις περιπέτειές του ως ταξιδιώτης. Η Άννα ένιωθε την έλξη να μεγαλώνει, καθώς εκείνος της έδινε όλο και περισσότερη προσοχή.

«Θα μπορούσαμε να περπατήσουμε στην παραλία;» τη ρώτησε ξαφνικά, κοιτάζοντάς την βαθιά στα μάτια.

Η Μαρία, κάνοντας πως δεν κατάλαβε, έμεινε πίσω με ένα χαμόγελο.

Ο Νίκος και η Άννα περπάτησαν δίπλα στη θάλασσα, με τα κύματα να χαϊδεύουν τα πόδια τους. Η σιωπή ανάμεσά τους δεν ήταν άβολη, αλλά γεμάτη υποσχέσεις.

«Ξέρεις, νομίζω πως αυτή η νύχτα θα είναι αξέχαστη,» της είπε ξαφνικά, σταματώντας και πιάνοντάς την από το χέρι.

Η Άννα ένιωσε την καρδιά της να χτυπά δυνατά. Πριν προλάβει να πει κάτι, ο Νίκος την πλησίασε και τη φίλησε με πάθος.

Η νύχτα συνεχίστηκε με μια ένταση που ούτε η ίδια δεν περίμενε. Ο ουρανός γέμισε αστέρια, αλλά εκείνη το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί ήταν ο άντρας δίπλα της.

Το πρωί, η Μαρία την πείραξε για τη «βόλτα στην παραλία». Η Άννα απλώς χαμογέλασε, ξέροντας πως αυτή η νύχτα είχε σημαδέψει την ψυχή της με τον πιο γλυκό τρόπο.