Η ΚΟΛΛΗΤΗ ΤΗΣ ΑΔΕΡΦΗΣ ΜΟΥ
Έτσι κύλησαν οι μέρες μέχρι το μοιραίο βράδυ. είχαμε βγει σε ένα κλαμπακι και τα είχαμε ψιλοπιει. εγώ και ο Θανάσης κολλάγαμε σε κάτι γκόμενες δίπλα μας και η κατάσταση προχωρούσε. Το μυαλό μου βέβαια ήταν πάντα στην Αναστασία, η οποία μου φάνηκε ότι έριχνε κλεφτές ματιές προς το μέρος μας. Σε κάποια φάση ήρθαν κάτι τύποι και πήγαν να πιάσουν κουβέντα στη Μαρία και την Αναστασία, οπότε αφού ζητήσαμε το λόγο και πήγε να γίνει παρεξήγηση, ήρθαν οι μπράβοι για να μη γίνει φασαρία και μας ζήτησαν να φύγουμε. Η Αναστασία είχε πιει λίγο παραπάνω και με κρατούσε από τη μέση για να βγει έξω, ενώ η αδερφή μου γκρίνιαζε μπροστά ότι τους κάναμε ρεζίλι κλπ κλπ. Φτάνοντας στο σπίτι κάτσαμε στον καναπέ στο σαλόνι. Η Αναστασία ήρθε και έκατσε ακριβώς δίπλα μου και διακριτικά είχα περάσει το χέρι μου και της χάιδευα τη μέση, ενώ αυτή μάλλον το ευχαριστιόταν. αφού ακούσαμε τη γκρίνια της αδερφής μου, είπε πως νυστάζει και την έκανε για ύπνο, οπότε μείναμε εγώ, ο Θανάσης και η Αναστασία, η οποία είχε ξαπλώσει στον καναπέ και ακουμπούσε το κεφάλι της τα πόδια μου.