ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΚΡΗΤΗ
Μουρθε χαρτι να παρουσιαστω (ουχ!) στο Ρεθυμνο μια ωραια πρωια του Σεπτεμβρίου μετα απο αναβολη και δεν γουσταρα καθολου! (Φυσικο δεν ειναι;) Τελοσπαντων, ετοιμαστηκα με βαρια καρδια να παρω το καραβι να παω. (Αν ηξερα τι θα συνεβαινε!) Ανεβαινω στο καταστρωμα και χαιρετω την αγαπημενη μου Αθηνα και στην συνεχεια παω στην καμπινα μου να τακτοποιησω το σακκο μου. Εκει γνωριζω δυο παιδια που και αυτοι θα παρουσιαζοντουσαν μαζι μου με την διαφορα οτι αυτοι πηγαινανε για πρωτη φορα.
Παμε στο μπαρ να παρουμε τιποτα και γνωριζουμε και εναν αλλον ομοιοπαθη που ομως ειχε γνωρισει ενα γκομενακι εκει επιτοπου! Μιλαμε για αγγελουδι το πιπινι! Ξανθια, 1,70, μπλε ματια με κορμι θανατηφορο! Αυτη γουσταρε ομως εναν τυπο που ηταν στην καμπινα μου. Σας ειπα οτι μαζι μας ηταν και ενας κωλογερας στην καμπινα; Μεγαλο ξενερωμα! Τελοσπαντων, γινεται κατασταση με τον αλλων και την κανουνε για τις τουαλετες.