ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
Ήμουνα ψάρι, νέος, ορεξάτος και είχα την εντύπωση οτί, ότι πέσει μπροστά μου, θα το τσακίσω. Μαλακίες βέβαια γιατί εγώ το ήξερα. Ήταν βραδύ, ήταν αρχές ακόμη και στο πανεπιστήμιο είχαν οργανώσει γιορτή υποδοχής για τους καινούριους φοιτητές. Πάμε λέω στον κολλητό μου που είχαμε πάει μαζί στην Αγγλία.
Στο παρτύ ήταν πάρα πολύς κόσμος. Έχανε η μάνα το παιδί και...Βρήκαμε μια γωνία να ελέγχουμε (τι να ελέγχουμε δηλαδή, να κοιτάμε καλύτερα) Πάρα πολύς κόσμος, με τους περισσότερους Κινέζους. Βαρεμάρα, αηδία, η μπύρα νερωμένη μεχρι αηδίας, οπότε λέω στο τακίμι, «ουίσκυ εδώ δεν έχουν, γιατί φημίζονται;» Έχουν μου λέει αλλά είναι “pay-to-play”.
Το νερό, η μπύρα δηλαδή ήταν τσάμπα, αλλά για το ουίσκυ έπρεπε να πληρώσεις. Δε γαμιέται λέω να το πληρώσω που πίνω νερό τόση ώρα λες και θα κάνω εξετάσεις ούρων. Καί κατευθύνθηκά στο bar που ήτανε δίπλα στην είσοδο. Βαβούρα, φασαρία, κόσμος, αλλά εγώ αποφασισμένος να πάρω ουίσκυ.