Σαββατοκύριακο στην εξοχη
Η τελευταία αυτή βδομάδα στην πόλη με είχε κουράσει τρομερά και με μεγάλη ευχαρίστηση δέχτηκα την απρόσμενη πρόσκληση ενός φιλικού μού ζευγαριού να περάσω ένα Σαββατοκύριακο στο εξοχικό τους. Και τώρα έτρεχα να ξεφύγω απ' τη μεγαλούπολη, σαν να με κυνηγούσαν ακόμη τα άγχη, οι ευθύνες και το νέφος της.
Προσπάθησα να τα βγάλω όλα αυτά απ' το μυαλό μου και να χαρώ το εξοχικό τοπίο που απλωνόταν μπροστά μου. Η θέα του όντως σε ηρεμούσε. Κάθισα πιο χαλαρά, και σκέφτηκα με ευχαρίστηση τις δύο μέρες πού θα πέρναγα στο σπίτι των φίλων μου.
Ήταν ένα πολύ συμπαθητικό ζευγάρι, άνθρωποι ήρεμοι και ευχάριστοι, ακριβώς η κατάλληλη παρέα για να ξεχαστώ λίγο απ' τα άγχη της πόλης. Επρεπε όμως να συγκεντρωθώ στο δρόμο, γιατί σε λίγο θα έστριβα σε ένα μονόδρομο, που το τέρμα του οδηγούσε στη θάλασσα και στο κτήμα τους. Εφτασα εκεί καθώς σουρούπωνε.
Το σπίτι τους ήταν μια καλαίσθητη μονοκατοικία, χτισμένη λίγα μέτρα μακριά απ' τη θάλασσα κι απομονωμένη από τον υπόλοιπο οικισμό που απλωνόταν πιο πέρα.
Ακριβώς ότι χρειαζόμουνα.
Πάρκαρα μπροστά στην είσοδο και βρήκα τους φίλους μου να με περιμένουν στη βεράντα με ένα δροσιστικό ποτό.
Περάσαμε ένα ευχάριστο βράδυ, χαζεύοντας την ήρεμη θάλασσα που έλαμπε κάτω απ' τις ακτίνες του φεγγαριού.
Γρήγορα η ηρεμία του τοπίου κι η ευχάριστη παρέα επέδρασαν στα τεντωμένα νεύρα μου ηρεμώντας με κι ένιωσα ξαφνικά να νυστάζω.
Καληνύχτισα τους οικοδεσπότες και πήγα στο δωμάτιο μου, με σκοπό να κοιμηθώ νωρίς, ώστε να 'χω όλο τον καιρό να χαρώ την αυριανή μέρα στη θάλασσα, με το αγαπημένο μου ψαροντούφεκο.