Στο φωτοτυπικό
Οι περισσότεροι την κάνουν δήθεν για ένα καφεδάκι και χάνονται με τις ώρες, ή πηγαίνουν δήθεν για δουλειά σε κάποιο άλλο γραφείο και κολλάνε. Έχω δει να τους κάνουν τσακωτούς οι προϊστάμενοι τόσες φορές και να ακούνε τα κερατά τους κάθε φορά. Δεν είχα σκοπό να την πατήσω κι εγώ έτσι. Έσπασα το κεφάλι μου και βρήκα τελικά την πιο καλή λύση:
Στην υπηρεσία μας υπάρχει ένα απομονωμένο δωματιάκι όπου είναι ένα ξεχασμένο φωτοτυπικό μηχάνημα. Το πώς και το γιατί ξέμεινε, αφού όλα πια γίνονται με τη βοήθεια των υπολογιστών, δεν ξέρω. Πάντως κανείς δεν το χρησιμοποιεί, και αγνοούσα την ύπαρξη του μέχρι που μια φορά το ανακάλυψα εντελώς τυχαία όταν χάθηκα ψάχνοντας για απομακρυσμένη τουαλέτα Αμέσως κατάλαβα ότι εκεί μπορούσα άνετα να την αράζω για όση ώρα μου έκανε κέφι χωρίς ποτέ κανείς να αναρωτηθεί τι έκανα και πού ήμουν. Από τότε, όποτε ζαλίζομαι από τη δουλειά, ή όποτε απλώς μου τη δίνει, παίρνω παραμάσχαλα ένα μάτσο φακέλους και την κάνω για το καταφύγιο μου.
Εκεί καπνίζω το τσιγαράκι μου με την ησυχία μου, διαβάζω την εφημερίδα μου αν γουστάρω, ή παίζω και το πουλάκι μου άμα λάχει. Κανείς δεν πρόκειται να με αναζητήσει ούτε και δίνω λογαριασμό σε κανέναν. Έτσι κι αλλιώς στο δημόσιο κανείς δεν ενδιαφέρεται για ό,τι κάνουν οι άλλοι, ούτε πολύ περισσότερο που στο διάολο βρίσκεται την κάθε στιγμή. Τα είχα λοιπόν όλα τακτοποιημένα, μόνο που παρέλειψα μια μικρή λεπτομέρεια. Νόμιζα ότι ήμουν ο μόνος που χρησιμοποιούσα το χώρο αυτό για λούφα. Ήταν και άλλοι που το ήξεραν, αν και το χρησιμοποιούσαν για εντελώς διαφορετικό λόγο. Για να είμαι πιο σαφής, δεν ξέρω αν ήταν πολλοί αυτοί που σύχναζαν στον εν λόγω χώρο. Εγώ το μόνο που βρήκα ήταν μια παράξενη φωτοτυπία που είχε παραπέσει κάτω από το μηχάνημα. Και ήταν παράξενη γιατί δεν αφορούσε κάποιο υπηρεσιακό έντυπο, ούτε καν για ιδιωτική χρήση, δήλωση του νόμου 105 για παράδειγμα. Αυτό που απεικόνιζε ήταν ένας κώλος γυναικείος, και μάλιστα από τους καλύτερους που έχω δει, ακόμα και σε περιοδικά αυτού του τύπου. Παρ\' όλο που η εκτύπωση ήταν ασπρόμαυρη και η ευκρίνεια δεν ήταν και η καλύτερη που θα μπορούσε να υπάρξει, ήταν και ελαφρά κουνημένη, ένιωσα να καυλώνω. Την έκρυψα στην εσωτερική τσέπη του σακακιού μου και τράβηξα μερικές περιποιημένες μαλακίες στο σπίτι, χαζεύοντας την φωτοτυπία. Αναρωτιόμουν σε ποια γκόμενα να ανήκει αυτό το κωλαράκι, όμως το γεγονός με έβαλε σε σκέψεις. Μήπως με είχε πάρει χαμπάρι κάποιος και μου έκανε κάποιο αρρωστημένο αστείο; Ή συνέβαινε κάτι άλλο σοβαρότερο! Έφτασα μάλιστα στο σημείο να αποφεύγω την κρυψώνα μου νια λίγες μέρες.