Μία
πρόσκληση από την Δ/νση της εταιρείας που εργάζομαι για μία δεξίωση
πρίν από τις εορτές, ήταν η αφορμή για μια συγκλονιστική περιπέτεια.Η
δεξίωση πρός τιμή των στελεχών της επιχείρησης έγινε σε μία πό τις
καλύτερες αίθουσες του hotel caravel,εκεί συγκεντρώθηκαν όλα τα στελέχη
της εταιρείας με συζύγους,φίλους,αρραβωνιαστικούς κ.λ.π.Συνοδευόμενος
και εγώ κατά την διάρκεια της δεξίωσης αρκέσθηκα απλά σε
συζητήσεις με άλλα στελέχη ,και ταυτόχρονα θαύμαζα τις ωραίες μούνες
συνοδούς.
Κάποια στιγμή διαπίστωσα ένα γυνακείο βλέμμα να έχει καρφωθεί πάνω μου,ήταν
μια σαραντάρα περίπου, μούνα με ενα εξώπλατο φόρεμα που το σκίσιμό του
άφηνε ακάλυπτο όλο το μπούτι, το έκφυλο βλέμμα της με είχε κυριολεκτικά
αναστατώσει,(ευτυχώς που η συνοδός μου καπόυ είχε βαρεθεί και συνέχεια
με ρώταγε πότε θα φύγουμε και δεν είχε δώσει σημασία στις ματιές που
ανταλλάσαμε)Κάπου 3 τα ξημερώματα ο κόσμος άρχισε σιγά -σιγά να αποχωρεί,με
πλησίασε ένας μικρόσωμος τύπος γύρω στο 1.60 που είχα μιλήσει για λίγο
μαζί του κατά την διάρκεια της δεξίωσης, μας χαιρέτησε και με μεγάλη
μου έκπληξη είδα ότι πλησίασε την 40άρα μούνα για να φύγουνε μαζί , (εννοιωσα
έκπληξη γιατί αυτός με 1.60 ύψος και βάρος περίπου 55 κιλά πως κατάφερνε
να επιβιώνει δίπλα σε μια τέτοια μουνάρα που ήτανε 1.70,με δυνατή κολλάρα
και τέλειο βυζί.
Φέυγοντας μου είπε "Ξέχασα να σας συστήσω την αρραβωνιαστικιά
μου Γιωργία Μ......."Μετά τα σχετικά η Γιωργία που δεν μου ήταν τελικά
τελείως άγνωστη μας είπε ότι είχε έρθει προ 6αμήνου στην Αθηνα σαν στέλεχος
υποκαταστήματος της Θεσσαλονίκης και θα έμενε μόνιμα εδώ γιατί σε λίγες
ημέρες θα παντερυόταν τον μικρόσωμο αυτό τύπο, τον 44χρονο Βαγγέλη Κ......όπως
τον έλεγαν,ο οποίος μάλιστα ήταν τέρας μόρφωσης έχοντας κάνει στην πληροφορική
2 master και 1 διδακτορικό.
Περισσότερα …
Το Σάββατο που μας πέρασε είχαμε πάει με το Μάκη μου σ’ ένα πάρτι που οργάνωνε κάποια φοιτητική παράταξη.
Ύστερα από δυο ώρες είχα πιει τόσο ώστε να κάνω κεφάλι, χωρίς όμως να
γίνω και τύφλα. Χόρευα ασταμάτητα και προσπαθούσα να κουνιέμαι όσο πιο
προκλητικά μπορούσα μπροστά στο μωρό μου.
Φορούσα μια μαύρη μίνι φούστα, μαύρη μπλούζα με άνοιγμα στο στήθος κι
ένα καλσόν με σχεδιάκια, που ξέρω πόσο του αρέσουν. Κάποια στιγμή που
κόλλησα το σώμα μου στο δικό του, είδα ότι είχε καυλώσει.
Συνέχισα να χορεύω τρίβοντας τον κώλο μου πάνω στο εξόγκωμα του
παντελονιού του, που γινόταν όλο και πιο σκληρό. Εκείνος μ’ έπιασε απ’
τη μέση, ακουμπώντας τις παλάμες του μέσα απ’ την μπλούζα μου, πάνω
στην κοιλίτσα μου, και με χάιδευε όσο πιο διακριτικά μπορούσε.
Γύρισα προς το μέρος του, πέρασα τα χέρια μου γύρω απ’ το σβέρκο του
και του ζήτησα να πάμε σπίτι. Χαμογέλασε και μου έκανε νόημα να
φύγουμε. Σε λίγα λεπτά ήμασταν στην εξώπορτα και την ώρα που πήγαινε να
ξεκλειδώσει κατέβασα το φερμουάρ του παντελονιού του και τράβηξα τον
πούτσο του έξω.
Ήταν ήδη αρκετά σκληρός κι αφού τον τρόμπαρα για λίγο, χαμήλωσα το
κεφάλι μου και τον πήρα στο στόμα μου. Τον ένιωσα να μεγαλώνει και να
σκληραίνει ακόμα περισσότερο και κατάλαβα πως αν ήθελα να συνεχιστεί
εκείνη η βραδιά θα έπρεπε να σταματήσω.
Περισσότερα …
Φίλη μου (χωρισμένη και αυτή), που έχει ήδη γράψει τις εμπειρίες της στην
ιστοσελίδα σας, με έπεισε να γράψω και εγώ. Παρ' όλο που την γνωρίζω αρκετά
χρόνια και είμαστε "κολλητές φίλες", ξαφνιάστηκα από όσα έγραψε γιατί δεν
γνώριζα λεπτομέρειες. Αυτή όμως περιμένει τώρα να διαβάσει και την
δική μου ιστορία (πιστεύω να την δημοσιεύσετε), και σίγουρα θα ξαφνιαστεί
πολυυυυύ περισσότερο.
Είμαι 39 χρονών (αληθινά), χωρισμένη, με παιδί στις πρώτες τάξεις του
γυμνασίου. Προσέχω πολύ την εμφάνισή μου και χωρίς να ντύνομαι προκλητικά
" μαζεύω" τα βλέμματα των αρσενικών στον δρόμο.
Αυτό που θα σας περιγράψω συνέβη πριν πέντε περίπου χρόνια, λίγο πριν πάρω
την οριστική απόφαση να χωρίσω (βρισκόμουν ήδη σε διάσταση). Αυτό που μου
συνέβη ήταν εντελώς αναπάντεχο. Επειδή είχα παντρευτεί σε μικρή ηλικία, δεν
είχα σχεδόν καθόλου εμπειρίες από σχέσεις, πολύ δε περισσότερο σεξουαλική
εμπειρία.
Τότε είχα πιάσει δουλειά σε κάποιο εργαστήριο μόδας. Ήταν ένα ολοκληρωμένο
συγκρότημα με διοικητικές υπηρεσίες, εργαστήρια, ακόμα και studio
φωτογραφίας είχε. Λόγω πολλής εργασίας, είχα μείνει για να ολοκληρώσω κάτι,
ένα βράδυ αργά. Μου έλειπε όμως μία υπογραφή του προϊσταμένου και πήγα στο
studio για να την πάρω. Αντί όμως να πάω από την κανονική πόρτα,
χρησιμοποίησα για ευκολία μία άλλη μικρότερη από το πλάι, που από καιρό
ήταν μονίμως κλειστή και οδηγούσε πίσω από τα καμαρίνια.
Περισσότερα …
Χρόνια τώρα δουλεύω σε μια εταιρία σαν γκρουπ μάνατζερ.
Όπως καταλαβαίνετε είναι ένα επάγγελμα πολύ κουραστικό, μια και
βρίσκεσαι όλη την ώρα στους δρόμους, αλλά ταυτόχρονα και τρομερά
ενδιαφέρον, αφού λόγω των διαρκών μετακινήσεων και των ταξιδιών δεν
προλαβαίνεις να πλήξεις.
Ασε που το επάγγελμα έχει πολλές φορές και πολύ σπέσιαλ τυχερά.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που χαρωπές νοικοκυρούλες μου ανοίγουν τα πόδια και αφήνομαι να χαθώ στο καυτό αιδοίο τους.
Προσωπικά είμαι απ' αυτούς που δεν αφήνουν ούτε γάτα απήδηχτη.
Αν και παντρεμένος, είμαι αρκετά μουρντάρης και τούτο διότι πιστεύω πως το «κερατάκι» είναι επιβεβλημένο στην περίπτωσή μας.
Πρώτα απ' όλα γιατί αυξάνονται οι πωλήσεις κα δεύτερον και κυριότερο γιατί μέσα από το «ξένο βύσσινο» ανανεώνεται και ο γάμος.
Πριν λίγο καιρό προσλήφθηκε στην εταιρία ένα μανουλομάνολο, η Στέλλα.
Ένα κορμί όνειρο: ψηλή γύρω στα 1.78 μ., με χυτά. μαύρα μαλλιά που
έφταναν ως τη μέση, μια μεσούλα δαχτυλίδι όπως συνηθίζεται να λέγεται,
υπέροχα αμυγδαλωτά μαύρα μάτια, δυο στήθη πραγματικά «κανόνια» και ένα
καταπληκτικό γεμάτο ερωτική διέγερση κωλαράκι.
Η συμπεριφορά της όμως ήταν τελείως αντίθετη με το προκλητικό κορμί της.
Πάντα σοβαρή ως αμίλητη και φοβερά τυπική στις σχέσεις με τους συναδέλφους της, άντρες και γυναίκες.
Περισσότερα …
Με λένε Πέτρο, είμαι μουσικός και μένω στην Αθήνα. Τα τελευταία δύο χρόνια, δουλεύω σε ένα piano � restaurant στην Αγία Παρασκευή. Είναι ένα πολύ καλό μαγαζί � σχετικά ακριβό και μαζεύει πολύ καλό κόσμο. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από την δουλειά μου γιατί εκτός από τον ικανοποιητικό μισθό που παίρνω, έρχομαι πολύ κοντά και με τους πελάτες κατά τη διάρκεια της δουλειάς μου. Πριν από ένα μήνα μου έτυχε μια εκπληκτική εμπειρία, που όμοιά της δεν πιστεύω ότι θα έχω την τύχη να ξαναζήσω.
Είχα πάει στην δουλειά μου μια Παρασκευή (εγώ αρχίζω να δουλεύω κατά τις 20:00) και κάπως πιο αργά, κατά τις 23:30 μπήκε μια οικογένεια μέσα για να φάει. Ήταν ο πατέρας με την σύζυγο του και τις δυο τους κόρες. Οι κόρες του ήταν δύο δίδυμες, γύρω στα 19 με 20. Ήταν δύο απίστευτα καυλιάρικα μωρά. Ξανθά και τα δύο, με υπέροχα σώματα και πολύ όμορφα πρόσωπα.
Αμέσως με το που έκατσαν το βλέμμα μου καρφώθηκε πάνω στα δύο μωρά που είχαν καθίσει απέναντί μου ακριβώς. Παρατήρησα όμως ότι καθ όλη τη διάρκεια που έπαιζα πιάνο εκείνη την βραδιά, τα δύο μωράκια με κοιτούσαν συνεχώς, μίλαγαν η μία στο αυτί της άλλης και χαμογελούσαν σαν να σχολίαζαν κάτι για μένα. Εγώ δεν μπορούσα να βγάλω το βλέμμα μου από πάνω τους και σίγουρα το είχαν καταλάβει αυτό. Όπως σας είπα και προηγουμένως συχνά έρχομαι κοντά με τους πελάτες.
Περισσότερα …
Αγαπητοί φίλοι γεια σας είμαι η Βάλια. Το όνομα μου φυσικά δεν είναι αληθινό αλλά η ιστορία που θα μοιραστώ μαζί σας συνέβη πριν από 8 μήνες, είναι γνήσια σε όλα της εκτός φυσικά από τα ονόματα, για ευνόητους λόγους...
Εργάζομαι σε "εκδοτική εταιρεία" που μεταξύ άλλων έχει και εφημερίδα ευρείας απήχησης. Στα πλαίσια της αναβάθμισης του συστήματος πληροφορικής, η διοίκηση είχε προσκαλέσει όλες τις μεγάλες πολυεθνικές για να υποβάλουν προτάσεις, τις οποίες θα έπρεπε να αξιολογήσουμε. Αυτό που πρέπει να ξέρετε είναι ότι στις «εκδοτικές εταιρείες» οι δημοσιογράφοι εργάζονται μετά τις 2.00 το μεσημέρι ειδικά αυτοί που ασχολούνται με τις εκδόσεις εφημερίδας της επόμενης ημέρας.
Μια τέτοια ημέρα, η ομάδα μου επιφορτισμένη με την αξιολόγηση των προσφορών και έπειτα από εντολή της διοίκησης είχαμε καλέσει τους διαγωνιζόμενους να έρθουν για παρουσίαση της λύσης τους. Μετά από μια σειρά παρουσιάσεων, το κεφάλι μας είχε γίνει καζάνι στην κυριολεξία. Είχε μείνει μια εταιρεία. Ζήτησα από τους υπόλοιπους της ομάδας να με αφήσουν να πάω τουαλέτα για να φρεσκαριστώ, κάτι που δεν μου αρνήθηκαν γιατί γενικά είμαι πολύ καλή με όλους.
Για κακή μου τύχη, η τουαλέτα στον όροφο της παρουσίασης είχε πρόβλημα και αναγκάστηκα να κατέβω ένα επίπεδο πιο κάτω, στο σχεδιαστικό. Ήμουν τελείως αφηρημένη και περπατούσα μηχανικά. Οι τουαλέτες ήταν σε κάθε όροφο μια ξεχωριστή πόρτα που σε οδηγούσε σε ένα διάδρομο, περπατούσες και συναντούσες δύο χωρίσματα, γυναικών και ανδρών. Η ώρα έπρεπε να ήταν τουλάχιστον 10.30 το βράδυ και στο σχεδιαστικό δεν υπήρχε ψυχή. Αφηρημένη πηγαίνοντας προς τα μέσα άκουσα περίεργους ήχους, σαν αγκομαχητά και ασυνάρτητες λέξεις. Κοντοστάθηκα και μπήκα στον πειρασμό να στήσω αυτί. Ο ήχος ήταν αργόσυρτος, και οι φωνές σιγανές αλλά παθιασμένες. Κάποιοι κάτι έκαναν...Σκέφτηκα.
Περισσότερα …
Είμαστε μια παρέα από 6 ζευγάρια, όλοι αρκετά ευκατάστατοι, οι άντρες είναι μέχρι 45 ετών και οι γυναίκες μέχρι 40.
Ζούμε στην Κέρκυρα και ασχολούμαστε οι περισσότεροι με τα ξενοδοχειακά ή τα τουριστικά. Περνούμε μαζί τον ελεύθερο χρόνο μας βγαίνοντας με τα παιδιά μας ή χωρίς και μαζευόμαστε, όποτε μπορούμε, σε σπίτια και εξοχικά.
Είμαστε πραγματικοί φίλοι τόσο εμείς όσο και τα παιδιά μας. Διασκεδάζουμε πολύ όσο είμαστε μαζί και έχουμε θερμές και ειλικρινές σχέσεις.
Όλα τα ζευγάρια τής παρέας είναι αγαπημένα και τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες είναι κομψοί και περιποιημένοι.
Εγώ είμαι ο Γιάννης, 45 ετών, πρώην όμορφος και τώρα αρκετά εμφανίσιμος και γοητευτικός, παρά τα κιλά που έχω βάλει.
Φλερτάρω αθώα με όλα τα «κορίτσια» μας και μάλιστα τις περισσότερες φορές όταν μαζευόμαστε, κάθομαι μαζί τους και μετέχω στις συζητήσεις τους γιατί με διασκεδάζουν ιδιαίτερα. Γενικά είμαστε πολύ ελεύθεροι και μιλάμε σαν έφηβοι, πράγμα που ξενίζει μερικούς που δεν μας γνωρίζουν καλά.
Δεν έχω απατήσει τη γυναίκα μου ποτέ, όχι μόνο επειδή είναι ιδιαίτερα όμορφη και είμαστε ερωτευμένοι, αλλά και γιατί δεν είχα ποτέ την επιθυμία.
Περισσότερα …
Συντριπτικό κάταγμα λεκάνης έγραφε η ιατρική διάγνωση στο ντοσιέ ενημέρωσης της πορείας του ασθενούς, μπροστά από το κρεβάτι μου.Μετά το πρώτο σοκ του ατυχήματος και την επίπονη διαδικασία της προχειρουργικής περιόδου, όλα προχωρούσαν μ' ένα ρυθμό φυσιολογικό, αλλά απελπιστικά αργό.
Οι φίλοι και οι συγγενείς που σαν παρέλαση εξορμούσαν κάθε απόγευμα με σκοπό να μου χαλάσουν την ησυχία.Η επανάληψη του ιστορικού του ατυχήματος που με είχε εξουθενώσει.Ο θάλαμος με τα 20 άτομα δεν με χωρούσε.
Οι πρωινές ώρες κυλούσαν χωρίς επισκέψεις, πράγμα απελπιστικά ευχάριστο, αφού μας έδινε τη δυνατότητα να πούμε τις ιστορίες μας με την αλληλεγγύη των ομοίως αναξιοπαθούντων,..Φυσικά, δεν έλειπαν τα πειράγματα και οι ψευτοκόντρες για τη μελλοντική σεξουαλική μας επαναφορά στον κόσμο των υγιών.
Υπήρχαν βέβαια και μερικοί προνομιούχοι που δεν περίμεναν την έξοδο τους από το νοσοκομείο.
Περισσότερα …
Έχουν περάσει 2 χρόνια και 6 μήνες από την ημέρα που συνέβη αυτό το γεγονός, κάπου εκτός Ελλάδος όπου ζούσα και εργαζόμουν εκείνο το διάστημα. Η ζωή μου κυλούσε όμορφα, και είχα μια σχέση εδώ και 4 μήνες με ένα πανέμορφο πλάσμα από την Βραζιλία την Ζανέτ (και αυτή μετανάστης) όπου εργαζόταν ως γραμματέας σε μια εταιρεία.
Ήταν μια γνωριμία, που σύντομα εξελίχθηκε σε μια σχέση ιδιαίτερα παράξενη, χωρίς φραγμούς, αρχή η τέλος σε τιποτααααα.
Aργότερα αλλά και τώρα που τα σκέφτομαι με τρελαίνουν και ποτέ δεν είχα φανταστεί τον εαυτό μου ότι μπορεί να αντέξει σε ένα τέτοιο ρυθμό, να ακολουθώ και να ζω ένα μόνιμο ερωτικό παραλήρημα σε διάφορες μορφές και φάσεις που έως τότε ούτε είχα γνωρίσει η ποιο πολύ καν φανταστεί.
Αυτή η ιστορία είναι μια από τις όμορφες εκπλήξεις-δώρα της φίλης μου Ζανέτ.
Ήταν παραμονή των γενέθλιων μου και μου το υπενθύμισε ενώ πίναμε καφέ σε μια παραλία. Μου ζήτησε για την επόμενη να μην κανονίσω τίποτα και ότι θα το γιορτάζαμε οι δυο μας σπίτι της.
Όντως και έγινε, με περίμενε στην πόρτα ντυμένη με ένα κόκκινο μακρύ λεπτό φόρεμα που διέγραφε το όμορφο λεπτό αγγελικό κορμί της.
Καθίσαμε πίνοντας ένα ποτό και ακούγοντας μουσική λατιν από την πατρίδα της. Τότε μου είπε πως απόψε η βραδιά θα ήταν αφιερωμένη σε μενα με την διάφορα ότι θα ακολουθούσα ότι μου έλεγε. Δεν ήταν η πρώτη φορά που μου ζητούσε κάτι τέτοιο, και πάντα ήταν κάτι ξεχωριστό, ποτέ δεν είχα απογοητευτεί γι’αυτο και συμφώνησα.
Κάποια στιγμή αργότερα κτύπησε το κουδούνι και μου ζήτησε να πάω στην κρεβατοκάμαρα και να περιμένω, όντως υπάκουσα.
Περισσότερα …
Έπεσα τυχαία στο site και ομολογώ εντυπωσιάστηκα με την πληθώρα των ιστοριών αν και ορισμένες ίσως είναι λίγο τραβηγμένες. Τέλος πάντων σκέφτηκα να μοιρασθώ μαζί σας ένα περιστατικό που μου άλλαξε τα πάντα ... Για την ιστορία, είμαι 38 ετών, έχω μαύρα μαλλιά κοντά, πράσινα μάτια, γενικά αθλητικό σώμα ως πρώην αθλητής, 1.87 και ζυγίζω πια 79 κιλά (κατάντια...).
Παραμονές των Χριστουγέννων του 2003 η εταιρεία στην οποία εργάζομαι ανέλαβε μια δημοσκόπηση και δειγματισμό ενός νέου προϊόντος, επώνυμου, για το σπίτι. Ήτοι, μια ομάδα ατόμων, για το συγκεκριμένο προϊόν θα πήγαινε σε supermarket για να το διαφημίσει πρόσωπο με πρόσωπο. Τα άτομα σε αυτές τις ομάδες είναι συνήθως μικρές ηλικίες, 19-27 το πολύ, με σύμβαση τριών μηνών και με εναλλακτική για έξι. Τα χρήματα είναι πολύ καλά αν εργασθεί κάποιος με μεθοδικότητα. Η δική μου ομάδα συνήθως πλαισιώνεται από κορίτσια τα οποία όμως...είτε είναι πόδια ορθάνοιχτα και μυαλό μεσάνυχτα, είτε είναι αλλού. Όταν η συγκεκριμένη εργασία, ανατέθηκε στην ομάδα μου χώρισα κατάλληλα τις περιοχές στα άτομα και κράτησα τις δυσκολότερες συνοικίες για μένα. Μία από τις κοπέλες, την οποία και είχα επιλέξει προσωπικά, η Χριστίνα (το αληθινό της όνομα) ήρθε στο γραφείο μου και διακριτικά ζήτησε να έρθει μαζί μου.
Η Χριστίνα 24 ετών, με πτυχίο ΑΕΙ, είχε ήδη συμβόλαιο τρίμηνο το οποίο της το είχαμε ανανεώσει γιατί ήταν και πανέξυπνη και εργατική. Επικίνδυνος συνδυασμός γυναίκας με μυαλό και ομορφιά. Την είχα ξεχωρίσει από την αρχή. Γύρω στο 1.75, σκάρτα 50 κιλά, στήθος, μικρό και προς τα πάνω (χωρίς σουτιέν) κορμί γυμνασμένο με aerobic και τα συναφή, τορνευτούς γοφούς, μακριά πόδια καλλίγραμμα και μαλλιά μαύρα σχετικά κοντά. Ίσως αν την έβλεπες βράδυ να την περνούσες για αγόρι. Το προσωπάκι της ήταν συνηθισμένα καθημερινό, τόσο όσο να σε κάνει να γυρίσεις αν πέρναγε πλάι σου. Αυτό όμως που ήταν σήμα κατατεθέν απάνω της ήταν τα σαν αμύγδαλα εκφραστικά της μάτια. Την ημέρα που της πήρα συνέντευξη, είχε έρθει πολύ σεμνά ντυμένη και κάτι σκίρτησε μέσα μου, το οποίο γρήγορα κλείδωσα πετώντας στον Κηφισό το κλειδί. Δεν πέρναγα και την καλύτερη φάση της ζωής μου, στη δουλεία, στο σπίτι, παντού. Η συνεργασία με τη Χριστίνα αυτό το τρίμηνο ήταν κάτι σαν ενδοφλέβια αδρεναλίνης. Σπίρτο, πανέξυπνη, εργατική και βέβαια ναζιάρα στην ακριβώς κατάλληλη δόση. Φυσικά μέχρι εκεί...Πόσο πίσω ήμουν...
Περισσότερα …